بررسی تأثیر قلمه و نوع خاک در موفقیت ازدیاد سرخدار (Taxus baccata L.)

منطقه انتشار گونه سرخدار (Taxus baccata L.) اروپا، آسیای صغیر، شمال آفریقا و قسمتی از سواحل دریای خزر است. سرخدار یکی از 4 گونه سوزنی‌برگان ایران است که در جنگلهای گیلان به‌طور طبیعی می‌روید و یکی از گونه‌های صنعتی و دارویی ارزشمند گیاهی است که به‌دلیل بی توجهی و تخریب رویشگاههای طبیعی، زادآوری آن مختل و در معرض انهدام قرار گرفته است. برای بررسی تأثیر سن قلمه و نوع خاک در روشهای ازدیاد این گونه از طریق قلمه در محل نهالستان پیلمبرا گیلان، مشخصات عرض جغرافیایی˝12 ﹶ35 ˚37 شمالی و طول جغرافیایی˝14 ﹶ4 ˚49 شرقی به ‌روش آماری اسپلیت پلات (تأثیر متقابل عوامل) که عبارتند از: تیمار اصلی قلمه‌های حاصل از رشد جاری، شاخه‌های سال قبل خشبی شده و شاخه‌های دو ساله و تیمارهای فرعی، 4 نوع خاک شامل لوم، شن خالص، شنی لومی، خاک آمیخته و عناصر متفاوت در هر تیمار 15 قلمه و در مجموع 540 قلمه در سه تکرار به‌مرحله اجراء در آمد. نتایج نشان می‌دهند که در تیمارها از نظر آماری در سطح 5 درصد، تفاوت معنی‌دار بوده و بیشترین درصد ریشه‌زایی مربوط به‌تیمار اصلی شاخه خشبی یکساله با تیمار فرعی شن خالص (2/82 %) و کمترین درصد مربوط به‌تیمار قلمه بیش از یکسال یا خاک لومی (3/13%) و خاک آمیخته با عناصر متفاوت (5/15%) می‌باشد.